De afgelopen week heb ik enorm veel last gehad van faalangst. Het is best grappig dat dit nu net nu gebeurde, omdat ik volgens de poll een artikel zou moeten schrijven over angst loslaten. Het universum vond het zeker grappig om mij eerst zelf alles te laten doormaken, zodat ik het daarna kan opschrijven. Maar… zover ben ik nog niet. En juist daarom zit ik ertegen op te hikken om een artikel te schrijven over angst loslaten, alhoewel ik nu wel een goed beeld heb van hoe ik dat wil gaan doen. Maar eerst wil ik een beetje dingen van mij afschrijven.
Wat is faalangst?
Deze angst kan voor mij erg verlammend werken. Ik wil niet falen, ik wil het allemaal heel goed doen, maar juist door dat perfectionisme word ik enorm gespannen en gebeuren er dingen die voor mijn gevoel fout gaan waarna ik de schuld op mij neem. Ook ga ik dan vaak piekeren over zaken die helemaal niet zo belangrijk zijn, maar op dat moment heel moeilijk kan loslaten.
Deze angst heb ik de laatste tijd niet alleen ervaren op mijn werk, maar ook op mijn blog. Al sinds januari ben ik aan het bijhouden hoeveel ‘vind ik leuks’ ik heb op mijn facebookpagina. En door de maanden heen is dit gestaag gestegen tot 998 ‘vind ik leuks’. Maar nu, net op het moment dat ik er bijna ben, dat ik die duizend zou kunnen halen word ik opeens angstig. Opeens voel ik de druk om goede artikelen te schrijven, om de juiste onderwerpen te kiezen.
Het behalen van mijn doel zou iets leuks moeten zijn, maar wat het bij mij nu triggert is de angst voor succes. Het klinkt heel raar, want waarom zou ik daar bang voor zijn? Maar in mijn hoofd werkt het als volgt: hoe meer mensen mij volgen, hoe meer mensen deze artikelen lezen, hoe meer ik moet opletten op wat ik opschrijf wel juist en helder is. Wat ook niet hielp was een reactie van iemand op een van mijn artikelen die als volgt luidde: BULL SHIT. Die druk is mij een beetje teveel geworden, waarna ik in de ‘freeze’ stand ben gekomen: ik wilde niet meer schrijven.
Mijn leven is mijn leerschool
Maar goed, gelukkig kan ik tegenwoordig heel goed in mezelf kijken (al vind ik het zelf) en lukt het mij redelijk goed om die angsten te doorzien, los te laten en te laten stromen. Al duurde het een tijdje voordat ik doorhad waarom ik mij plotseling zo angstig voelde. Deze periodes, waarbij er een enorme angst of ander gevoel hevig op de voorgrond komt te staan waardoor er heel veel stress ontstaat, zijn altijd te zien als leermomenten in mijn ogen. Dus zo heb ik afgelopen week, dat ik geen artikel heb kunnen schrijven, wel in den lijve uitgevonden hoe ik mijn faalangst kon loslaten. En dat kan ik weer mooi meenemen in het artikel voor aanstaande zondag. 🙂